بر پایه بیتومن
بر پایه بیتومن
لايه های بازدارنده(membrane) بر پايه بيتومن
پس از فرآوری روغن معدنی، قير پايه به صورت رسوبی باقی ميماند که دارای درجات گوناگونی مي باشد. بوسيله تقطير بعدی درجاتی با نقطه ذوب بالاتر بدست مي آيد که تفاله اولين تقطير ناميده مي شود. آنها را بوسيله يک “B” که پس از آن شماره ای ميايد و نشان دهنده نفوذ بوده علامتگذاری مي کنند.
بر اساس يک قاعده؛ يک پوشش قيری به ضخامت چند ميليمتر در دمای ۱۰ درجه سانتيگراد بالای نقطه شکست نسبت به شوک ها حساس مي باشد و يا در ۴۰ تا ۵۰ درجه سانتيگراد زير نقطه نرم شدن بر اثر خاصيت تيکسوتروپی، بر روی ديوار پايداری نداشته و به حرکت در مي آيد. بوسيله عمق نفوذ مي توانيم کيفيت تأثير فشار بر روی مواد ترموپلاستيک را ارزيابی کنيم.
قير را ميتوان در دمای تقريباً ۳۰ درجه سانتيگراد بصورت يک ترکيب ماله کشی اعمال نمود، اين درحالی است که در دمای ۸۰ °C بالاتر از نقطه نرم شدن آنرا بصورت ريختگی بر روی سطوح اجرا مي کنند.
بطور کلی بيتومن ها موادی نفوذ ناپذير بوده و در برابر نفوذ بخار و گاز نسبتا خوب مي باشند. لايه بر پايه بيتومن در برابر کليه محلول های نمکی و نيز نسبت به اسيدها و قلياهای غيرآلی با غلظت های متوسط مقاوم بوده وليکن در برابر اسيدهای اکسيد کننده يا عوامل سفيد کننده مقاوم نمي باشند.
مواد قيری با اسيدها و قلياهای آلی يا بطور کلی محصولات آلی واکنش نشان نمي دهند وليکن بسته به ويژگي های آلی يا اسيدی يک محصول دارای رفتارهای متفاوت مي باشند.
بعنوان مثال قير نسبت به اسيد استيک رقيق نسبتاً مقاوم مي باشد در حاليکه اسيدهای چرب با جرم مولکولی بالا باعث تورم و حل شدن مواد قيری مي گردند و يا الکل های با نقطه جوش پايين فقط در غلظت های باعث خوردگی مواد قيری مي گردند.
در يک حالت کلی؛ کليه حلال های آلی از نفت خام و بنزن تا استرها و کتون ها و نيز هيدروکربورهای کلردار باعث حل شدن مواد قيری مي شوند، روغن های بر پايه معدنی، گياهی و حيوانی و چربي ها نيز باعث حل شدن مواد قيری شده وليکن فرايند مذکور کندتر مي باشد.