بر پایه رزین های سینتتیک و ترموست
بر پایه رزین های سینتتیک و ترموست
لايه های بازدارنده (membrane) بر پايه رزين های سينتتيک ترموست
پلاستيک های ترموست نيز همانند لايه های ديگر بازدارنده و بلکه بيشتر به صورت گسترده ای برای اجرای membrane های مقاوم در مقابل مواد شيميايي خورنده مورد استفاده قرار مي گيرند.
با توجه به اينکه اين گروه بر پايه رزين های ترموست (گرما سخت) مي باشند لذا شناخت اين رزين ها در بکارگيری آنها بعنوان لايه های بازدانده در زير سيستم های سراميک لاينيگ بسيار مهم مي باشد.
رزينهای ترموست بوسيله واکنشهای شيميايي (Chemical Reaction or Curing Reaction) بين رزين های پايه و يک عامل شروع کننده واکنش سخت مي گردند. رزين های فراوانی با کاربردهای گوناگون تا بحال درست شده است وليکن رزين هايي که بعنوان رزين های مورد استفاده در پوشش های ضد خوردگی و يا لايه های بازدارنده مي باشند به رزين های اپوکسی، فنليک، فوران، پلی استر غير اشباع، وينيل استر و پلی اورتان ها محدود مي شوند اگرچه رزين های ديگر نيز قابل استفاده مي باشند. شروع کننده های واکنش همان سخت کننده و تسريع کننده های واکنش مي باشند که انتخاب آنها بستگی به نوع رزين مورد استفاده مي باشد.
هنگاميکه شروع کننده های واکنش با توجه به نسبت اختلاط دقيق به رزين های مورد بحث اضافه مي گردند، واکنش پليمريزاسيون آغاز مي شود که در اين حال مدت زمان محدودی برای اجرا پوشش ها وجود دارد، اين زمان به زمان کارکرد و يا Pot Life موسوم مي باشد که بسته به نوع رزين اتنخابی بين ۳۰ دقيقه تا ۱۲۰ دقيقه متغير است. دمای محلی که در آن مواد مخلوط مي گردند رابطه معکوس با زمان Pot Life دارد بطوريکه هر چه دمای کارکرد بيشتر باشد اين زمان کوتاهتر مي گردد و بالعکس. البته لازم بذکر است که در مورد دمای کارکرد محدوديت هايي وجود دارد، در يک قاعده کلی دمای کارکرد مي بايست بين ۱۰ تا ۳۰ درجه سانتيگراد باشد.
پس از اتمام زمان Pot Life ديگر مواد قابل اجرا نمي باشند.
لايه های بر پايه رزين های ترموست را به روش های گوناگونی ميتوان اجرا نمود که از آن جمله ميتوان روش های اسپری کردن، استفاده از قلم مو و غلتک ها، انواع ماله ها و شانه های مخصوص را نام برد.
در داخل پوشش های رزينی ترموست از انواع فيلرهای معدنی مانند سيليس استفاده مي گردد و يا اينکه از انواع الياف شيشه ای در داخل آنها استفاده مي گردد که تمامی آنها باعث افزايش مقاومت های مکانيکی پوشش مي باشند.
در سيستم های پوششی ترموست از دو گروه از رزين ها استفاده مي گردد که عبارتند از:
رزين های ترموست سخت يا Rigid مانند رزين های اپوکسی، فوران، فنليک، پلی استر غير اشباع و وينيل استر.
رزين های ترموست نرم، انعطاف پذير و يا الاستومر (Elastomer) مانند رزين های پلي اورتان و تار اپوکسي ها.
در صورت استفاده از پلاستيک های ترموست سخت، انعطافی بسيار کم و ضريب الاستيسيته بالايي خواهيم داشت در حاليکه پلاستيک های ترموست الاستومر محصولاتی منعطف با ضريب الاستيسيته پايين دارند.